Carnaval

Als geboren en getogen Kerkradenaar is het vieren van carnaval mij met de paplepel ingegoten. Zoals het een echte Kerkradenaar betaamt, vierde ik destijds Carnaval slechts in één plaats en dat is Kerkrade, met zijn talloze carnavalsliedjes in het Kerkraadse dialect (dat zelfs voor andere Limburgers lastig is te verstaan).

Toen ik de dertig gepasseerd was, maakte het vieren van carnaval, plaats voor andere hobby’s, zoals studie, werk en gezin.

Enkele jaren geleden vroeg een jeugdvriend - waarmee ik in het verleden altijd Carnaval had gevierd -of ik belangstelling had om weer eens Carnaval in Kerkrade te gaan vieren. Dat paste toen niet in mijn agenda, maar de vraag bleef wel door mijn hoofd spelen. Het jaar daarna heb ik ruim tevoren in mijn agenda ruimte gehouden en ben ik op maandag gaan kijken naar de carnavalsoptocht (d´r Jroese Tsóg) en op dinsdag naar het Klonetrekken. Op dinsdagmiddag trekken de carnavalsvierders, (ouders veelal met hun kleine kinderen) vanuit de omliggende buurtschappen, alleen of in groepen, verkleed, muziek makend en carnavalsliedjes zingend van café naar café, om uiteindelijk te eindigen op de markt in het centrum van Kerkrade, om daar met elkaar carnaval te vieren. Deze eindeloze stoet van ongecontroleerde carnavalsvierders - waarvan enkelen het centrum niet halen omdat het onderweg in een of ander café te gezellig is om weer weg te gaan -, onderweg naar de markt, wordt het trekken van de clowns of in het Kerkraadse dialect “klonetrekken” genoemd.

Als fotograaf ben ik nu meer geïnteresseerd in het fotograferen van d´r Jroese Tsóg en het klonetrekken dan om mij weer helemaal onder te dompelen in het feestgedruis, maar ik betrap mij er regelmatig op dat ik luidkeels sta mee te zingen met de carnavalsliedjes en vergeet om foto’s te maken. 

Hierna enkele foto’s van zowel d´r Jroese Tsóg als het klonetrekken.